COLUMN: ‘HET IDEE DAT ABORTUS EEN GEESTELIJKE WOND VEROORZAAKT, KLOPT NIET’
Hoe kun je abortus onmogelijk maken zonder het te verbieden? Dat lijkt al een paar jaar de Grote Hamvraag te zijn voor conservatieve Amerikaanse politici. In 2016 kwamen er in de Verenigde Staten zestig abortusbeperkende maatregelen bij. Voorafgaand aan de ingreep moeten vrouwen in diverse staten eerst een echo ondergaan, en daarna luisteren naar een gedetailleerde omschrijving van de foetus.
In onder meer Texas zijn er momenteel zoveel treiterwetten en bezuinigingen doorgevoerd dat een groot deel van de vrouwen in die staat in de praktijk nauwelijks toegang heeft tot abortus: de eigen bijdrage loopt in de vele honderden dollars en de dichtstbijzijnde kliniek bevindt zich niet zelden honderden kilometers verderop. En om het vrouwen nóg moeilijker te maken, geldt daar sinds november een nieuwe regel, die stelt dat geaborteerde foetussen voortaan begraven dienen te worden. De rechter moet zich hier nog over uitspreken, maar zoals de Texaanse pro choice-activist Blake Rocap tegen Dallas Morning News zei: ‘Het is zo doorzichtig. Ze proberen eigenlijk de toegang tot abortus te ontzeggen.’
In Nederland krijgen anti-keuze- dwaallichten gelukkig doorgaans weinig voet aan de grond, al gooide de SGP in maart vorig jaar nog wel even een balletje op: de partij opperde dat het een goed idee zou zijn als we zouden registreren waarom een vrouw abortus pleegt.
Eén van de argumenten voor al deze abortusbemoeilijking is dat je zo niet alleen de foetus redt, maar ook de vrouw. Anti-keuzeluitjes schetsen het beëindigen van een zwangerschap als een emotioneel drama, een innerlijke wond waar je onmogelijk van kunt genezen. In de VS worden vrouwen daarom in negen staten voorafgaand aan hun abortus gewaarschuwd voor de emotionele consequenties en de gevolgen voor hun geestelijke gezondheid.
Vorige maand ontdekten onderzoekers dat dit innerlijke-wond-idee niet klopt. Zij hadden bijna duizend vrouwen die tussen 2008 en 2010 om een abortus verzochten langdurig gevolgd. Na vijf jaar hadden deze vrouwen geen verhoogde kans op een depressie of angst. De enige groep die het wel moeilijk had gehad, waren de vrouwen die een abortus werd geweigerd (in dit geval: omdat ze al te lang zwanger waren). Zij waren kort na dit nieuws angstiger en minder tevreden met hun leven. Ook die gevoelens trokken mettertijd bij. Eén van de onderzoekers vertelde Newsweek dat ze verrast was hoe veerkrachtig vrouwen zijn.
De conclusies komen overeen met een eerdere studie uit 2015, waaruit bleek dat maar liefst 95 procent van de vrouwen die tot een abortus besloten, daar geen spijt van hadden. Als ze al last hadden van emotionele problemen, dan kwam dat niet door hun keuze, maar vooral door stigmatisering en gebrek aan sociale steun. Wat maar weer bevestigt dat vrouwen zelf heel prima weten wat goed voor hen is, en dat niet abortus maar bemoeizuchtig anti-keuzeconservatisme voor narigheid zorgt. •
Door Asha ten Broeke
Asha ten Broeke (33) is wetenschapsjournalist en auteur van Het idee M/V en Eet Mij. Ze woont met haar man en twee dochters in Deventer.