Kinderpardon: Die discretionaire bevoegdheid van de staatssecretaris heeft een (te) hoog ‘stiekem’-gehalte

Het ‘damage control‘-draaiboek van het kabinet draait op volle toeren. Al zaterdagmiddag nam het vegen van de stoepjes door de diverse regeringspartijen een aanvang. Na de oorlog blijkt altijd iedereen goed of zat in het verzet.

Inmiddels is bekend geworden dat Harbers al 26 maal van dat laatste redmiddel gebruik maakte, zijn voorganger Klaas Dijkhoff (2015-2017) gebruikte de bevoegdheid 240 keer. Voordat een staatssecretaris dat doet moet er sprake zijn van een opeenstapeling van uitzonderlijk schrijnende omstandigheden. Aan hem of haar ter beoordeling en daarom nog arbitrair en stiekem. Wij krijgen het allemaal niet te horen – wanneer het gebeurt en wat dan die schrijnende omstandigheden waren – hoewel het waarschijnlijk, zonder de kenmerken van de individuele gevallen, ergens op een website van de Overheid vindbaar zal zijn. In het kader van het vegen van de stoepjes horen we nu van die 25 andere gevallen onder Harbers en die 240 onder Dijkhoff.

Van de kwestie Howick en Lili kunnen we een hoop leren maar de aanvankelijke vrolijkheid maakt per saldo toch niet deel uit van dit lespakket. Want, zoals Bert Wagendorp vanochtend nog in zijn column in De Volkskrant schrijft: in zijn woonplaats werden nog onlangs drie Russische kinderen (Maksim (14), Denis (10) en Arina (5)) op het vliegtuig gezet waarvoor waarschijnlijk precies hetzelfde gold als voor Howick en Lili: al vele jaren in ons land, eigenlijk gewoon Nederlanders maar dan zonder paspoort. Het verschil: het circus van de publieke opinie werd in hun geval minder gemobiliseerd en dan moet je wél weg.

Waarschijnlijk was er ook in hun geval sprake van uitzonderlijk schrijnende omstandigheden. Maar ze kregen in de pers niet of te weinig een gezicht.

Van dit soort willekeur hoort in een rechtsstaat geen sprake te kunnen zijn. Mark Rutte kan dan gisteren nog stoer hebben geroepen dat er geen reden is om de wet- en regelgeving aan te passen. Maar weet die man wel dat-ie in Nederland woont?

Het is nu tijd om door te pakken, al is het kennelijk in het Regeerakkoord anders afgesproken. Sinds wanneer doen afspraken er in de politiek toe?

 

%d bloggers liken dit: