Vrouwelijke presidentskandidaten in de VS: het loopt mannen dun door de broek

Gisteren maakte Kamala Harris haar kandidatuur voor het presidentschap in de Verenigde Staten bekend.

Elizabeth Warren en Kirsten Gillibrand deden dat al eerder. Van Tulsi Gabbard wordt verwacht dat ze dat nog gaat doen.

Dat maakt vier vrouwelijke kandidaten voor de democraten. En daarmee nemen de kansen toe dat de democraten het uiteindelijk een vrouw laten opnemen tegen Donald Trump als hij nog steeds verkiesbaar is.

Jammer genoeg – don’t shoot the messenger – wijst recent maar ook al wat ouder Amerikaanse onderzoek uit dat een vrouwelijke kandidaat al op voorhand ‘achter’ ligt, alleen al door haar geslacht. En door nog wat andere in de ogen van veel mannen bedreigende factoren.

In februari 2016 – Hillary Clinton was een serieus te nemen kandidaat – vond er in de VS een representatief onderzoek plaats onder een kleine 1.000 mannelijke kiezers. Ze werden opgesplitst in twee groepen van gelijke grootte. De eerste groep kreeg tevoren een aantal vragen gesteld, bijvoorbeeld: weet u dat het aantal huishoudens waarin vrouwen meer verdienen dan hun man toeneemt? En is dat bij u ook zo?

Daarna werd beide groepen gevraagd naar hun voorkeur: Clinton of Trump?

De mannen die de vragen niet gesteld kregen kozen in meerderheid voor Hillary Clinton, de andere groep voor Trump. Onderzoeker Dan Cassino schreef dan ook:

‘In essence, the threat of losing the traditional norm of men as breadwinners led men to abandon support for the first major-party female candidate in American history and come out in support of her opponent.’

Na het voor velen onverwachte verlies van Clinton volgde uiteraard nog veel meer onderzoek. Cassino denkt dat dit effect in de verkiezingen van 2020 opnieuw – en zeker niet in mindere mate – een rol zal spelen.

Triest genoeg is juist het gegeven dat zich meerdere vrouwelijke kandidaten melden op zich ook al een kwestie om je zorgen over te maken want om – eerst – zelf de kandidatuur van je partij te bemachtigen zullen ze zich tenminste kritisch moeten uitlaten over hun concurrenten, nog voordat ze aan Trump toekomen. En u weet wel hoe dat in de Verenigde Staten gaat, dat ‘kritisch uitlaten’.

Het goede nieuws is dat bij de Congres-verkiezingen vrouwelijke kiezers in overweldigende mate op vrouwelijke kandidaten stemden. Dat stemt hoopvol. Want een vrouwelijke presidentskandidaat zal het vooral van vrouwelijke stemmers moeten hebben. En een tot aan de eindstreep van deze periode blunderende Donald Trump.

 

%d bloggers liken dit: