Haifaa Al Mansour: de Perfecte Kandidaat

Haifaa Al Mansour (1974) is de eerste en tot op heden enige vrouwelijke regisseur afkomstig uit Saudi-Arabië. In 2012 brak ze door met haar film Wadjda, over een tienjarig meisje dat opgroeit in de de buitenwijken van Riyadh en droomt van een groene fiets. Veel prijzen, waaronder een Oscarnominatie voor Beste Buitenlandse Film, vielen haar ten deel. Voor haar nieuwe film A Perfect Candidate keerde ze na acht jaar terug naar haar geboorteland. Haifaa is geboren in Al Zulfi, in het noordoosten van Saudi-Arabië. Ze studeerde literatuurwetenschappen aan de Universiteit van Cairo in Egypte, gevolgd door een master in filmwetenschappen in Sydney. Momenteel woont ze met haar man en kinderen in Los Angeles.

A Perfect Candidate volgt de vrouwelijke arts Maryam Alsafan, gespeeld door Mila Al Zahrani. Als arts wordt het haar niet makkelijk gemaakt in haar werk op de eerste hulp. Mannen weigeren om behandeld te worden door een vrouw, en worden liever door de mannelijke – en minder vaardige – verpleegkundigen geholpen, en managers nemen haar niet serieus. Daarnaast probeert ze een weg naar de eerste hulp aangelegd te krijgen: het is nu een modderpad waar de ambulances minuten op verliezen op weg naar de behandeltafel, tijd die juist op de eerste hulp van levensbelang is.

Hierbij wordt onderstreept wat Maryam eigenlijk al wist: als vrouw is het lastig om serieus genomen te worden in een samenleving die nog steeds gedomineerd wordt door het patriarchaat, of je nu arts bent of niet. Daarom neemt ze het heft in eigen handen en stelt ze zich verkiesbaar voor het gemeentebestuur. A Perfect Candidate is een sobere en bij vlagen absurdistische kijk op het seksisme dat Maryam – en vele andere vrouwen in Saudi-Arabië – dagelijks ervaren. Toch ziet Haifaa de nodige vooruitgang.

“Toen we in 2012 Wadjda maakten, was het land veel meer gesegregeerd. Als vrouw mocht ik niet samen met mijn crew de straat op. Daarom was het vaak moeilijk om goed aan de film te kunnen werken,” aldus Haifaa. “Maar nu is de situatie heel erg veranderd. Mannen en vrouwen mogen nu samenwerken. Het was voor mij daarom erg fijn om gewoon bezig te kunnen zijn met mijn vak, zonder belemmeringen. Toch is er nog steeds heel veel werk te doen aan de gelijkheid binnen film, en de sociale infrastructuur die daarvoor nodig is. Maar ik heb het idee dat we op de goede weg zijn.”

Dit is een fragment van een stuk, geschreven door Lisette Alberti. Het volledige stuk staat in het oktober/november 2020 nummer van OPZIJ. Koop hier het complete nummer.

%d bloggers liken dit: