Zou ex-SP-er Sharon Gesthuizen dat boek ook hebben geschreven als ze voorzitter van de SP was geworden?
Sharon Gesthuizen haalde dag op dag de pers met haar boek, dat overigens nog moest verschijnen. Ze was van november 2006 tot maart 2017 Tweede Kamerlid voor de SP. Haar lachende gezicht is ook nog gewoon op de website van de SP te vinden. Binnenkort weten we of dat ook zo blijft. Het ergste wordt gevreesd.
Gesthuizen voelde zich onder de leiding van Jan Marijnissen nooit veilig bij de SP. Marijnissen krijgt dan ook flinke draaien om z’n oren. Maar ook Agnes Kant, die haar als een ‘slaafje’ zou hebben behandeld. En Marijnissen’s dochter deugt ook al niet, in het Grote Plan zal zij straks (verder) naar voren worden geschoven.
Begin augustus 2015 stelt Gesthuizen zich kandidaat voor het voorzitterschap van de SP, Jan Marijnissen zou na 27 jaar stoppen. Ze verloor de verkiezingen van Ron Meyer, hij kreeg 51 procent van de stemmen. Maar met die verkiezing zou zijn geknoeid, er was sprake van verregaande beïnvloeding. Welkom in de politiek….
We mogen aannemen dat Gesthuizen het tot die verkiezingen in november 2015 overwegend naar haar zin had bij de SP. Als ze al een verkiezingstournee of verkiezingsprogramma had, dan is daar niet veel kritiek op de eigen club uit blijven hangen. En nu dus dat boek waarin ze verzengend schijnt uit te halen, naar zo ongeveer elke gezichtsbepalende persoon van wat ooit de Kommunistiese Partij Nederland/Marxisties Leninisties heette. In het bestuur van die partij werd Marijnissen in 1971 gekozen en het kan niemand verbazen dat zijn leiderschapsstijl werd ontleend aan die in het toenmalige Oostblok. Hij zal best autoritair zijn en misschien ook wel regelmatig onverdraagbaar. En net als al die Grote Leiders zal hij moeite hebben gehad – en naar we begrijpen: nog altijd hebben – om afstand te doen van wat hij min of meer eigenhandig heeft gecreëerd: een partij die er in ons land toe doet in het publieke debat en het politieke bestel.
Sharon Gesthuizen heeft ruim 10 jaar deel uitgemaakt van de SP-fractie. Waarom heeft ze de boel – als dat nodig was – dan niet van binnen naar buiten schoongeveegd in plaats van nu van buiten naar binnen? Er is een moment geweest – nadat Gesthuizen na anderhalf jaar Kamerlidmaatschap drie maanden thuis zat, opgebrand en somber. Ze durfde het even tegen Marijnissen op te nemen maar niet voor lang. Pas toen Emile Roemer fractieleider werd, werd het kennelijk draaglijk. Toch heeft ook Roemer vandaag geen goed woord over voor een boek dat in Nederland elke journalist gezien lijkt te hebben. Maar de direct betrokkenen niet.