Scheiden zonder schuld. Dat is in Engeland nog niet zo eenvoudig
De Engelse echtscheidingswetgeving dateert uit 1973. De gronden voor een echtscheiding zijn duidelijk omschreven. Ontrouw. Verlating. Onredelijk gedrag. Dat alles is, mits bewezen door één partner, een grond om het huwelijk te ontbinden. Vervolgens – als beide partners het erover eens zijn – als je al twee jaar gescheiden van elkaar leeft. En tenslotte kan één partner een beroep doen op de wet als er vijf jaar apart wordt geleefd.
Op dit moment speelt in Engeland de zaak van Tini Owens, ze is 67 jaar en getrouwd met Hugh Owens, een 79-jarige gepensioneerde kweker. Ze wonen sinds 2015 gescheiden maar Tini wil nu formeel van haar huwelijk af. Het huwelijk noemt ze ‘liefdeloos’. Dat mag zo zijn maar ze leeft nog niet de vereiste vijf jaar apart en de wetgever kent het begrip ‘liefde’ niet. En als gevolg ook niet het begrip ‘liefdeloos’. Tini wil geen beroep doen op ontrouw. Niet op verlating, niet op onredelijk gedrag. Het is gewoon op en over, niemand heeft schuld. Intussen komt Hugh haar toch niet tegemoet. Zijn argument: Er is nog een paar jaar over om het naar onze zin te hebben. Hugh is in complete denail.
Intussen verloor Tini al twee rechtszaken, de zaak dient nu voor de Supreme Court, de Engels tegenhanger van onze Hoge Raad. Daar wordt gedemonstreerd door Resolution, een organisatie van familierecht-advocaten en hun sympathisanten die voor een wetswijziging pleiten. De ‘Geen schuld’-grond moet aan wet worden toegevoegd, nu gaan mensen onnodig jaren vechtend over straat. Binnen de Supreme Court lijken de rechters nog verdeeld te zijn. Wordt vervolgd.