Femke Halsema. Dat wordt nog spannend.
Foto: Bob Bronshoff
Bijna iedereen wist het al maar de Amsterdamse vertrouwenscommissie en gemeenteraad hadden er toch nogal wat tijd voor nodig: de benoeming van Femke Halsema tot burgemeester van Amsterdam. Met een meerderheid voor de linkse partijen in het gemeentebestuur en bovendien GroenLinks als grootste partij was het uiteindelijk een inkoppertje.
De discussies over haar kandidatuur namen een vinnig karakter aan en dat heeft zeker ook met Halsema-zelf te maken want zo kennen we haar ook: ze durfde flink uit te delen en nu moet blijken of ze ook kan incasseren en verbinden. Want als burgemeester redt je het niet met minderheidsstandpunten en oneliners. Elke Amsterdammer heeft een mening over je en van Amsterdam vindt heel Nederland iets.
Wat we weten – OPZIJ heeft dat uit meerdere bronnen – is dat ze buitengewoon lastig en eigengereid kan zijn om mee te werken. Dat mag dan zo zijn maar het roept direct de vraag op of dat van een man met hetzelfde gedrag ook gevonden zou worden. De geschiedenis van oud-ABNAmro president-commissaris Olga Zoutendijk ligt nog vers in het geheugen. Zou Zoutendijk een man zijn geweest, dan had ze met haar doortastendheid alleen maar schouderklopjes hebben gekregen, nu ze een vrouw is werd ze ontslagen. Onterecht grotendeels maar ze had ook kennelijk te weinig aan haar draagvlak gewerkt want ze wist of kon weten dat het overwegend mannen waren die haar functioneren beoordeelden. Dat kan je negeren maar dan maak je het jezelf extra moeilijk.
Ziedaar ook de uitdaging voor Femke Halsema. Ze zal er snel blijk van moeten geven dat ze begrijpt dat waar je het in Den Haag mee hebt gered in een stad als Amsterdam ook je Waterloo kan worden. Voorlopig vieren we de mijlpaal: een vrouwelijke burgmeester voor Amsterdam die, weliswaar elders, al flink succesvol is geweest. Dít zegt ze er zelf over op haar website, een goed begin.