De ‘tampon tax’ is in de VS voer voor veel discussie. Hoe zit het hier?
Een gemiddelde vrouw is in haar leven 2.535 dagen bezig met haar cyclus. Zeg maar: zeven jaar. Er is geen ontkomen aan. Lang geleden verpakte de drogist – want daar kocht je veelal maandverband en later tampons – die spullen nog in een neutraal ogende verpakking. Stel je voor dat iemand zou zien dat je gekocht had wat je als vrouw nodig hebt.
Inmiddels is het gewone ook gewoon geworden, in de Verenigde Staten woedt op dit moment een debat over de ongelijke fiscale behandeling van menstruerende vrouwen. Want op, om maar een iets te noemen, Viagra wordt geen belasting geheven en op tampons wel, de zogenaamde ‘sales tax‘, vergelijkbaar met onze BTW. Viagra is natuurlijk de ultieme metafoor om dit soort strijd te voeren. Een New Yorks lid van het Congres – een man notabene – kwam onlangs in conflict met de beancounters omdat hij $ 37,16 ten laste van zijn budget wilde brengen. Die had hij betaald om tampons te kopen die hij op toiletten en zijn kantoren beschikbaar stelde. Zou het toiletpapier zijn geweest: geen probleem. Maar tampons…..
Kijkend naar hoe het fiscaal in ons land is met tampons stuiten we erop dat daarover 6 procent BTW wordt geheven. Dat zogenaamde lage tarief is een ‘geste’ van de Overheid waarmee wordt onderkend dat het om primaire levensbehoeften gaat, net als brood en groente. Want voor heel veel andere zaken geldt een tarief van 21 procent.
Binnenkort gaat dat lage BTW-tarief naar 9 procent en daarmee stijgt de belastingdruk op tampons dus met 50 procent. En dat geldt ook voor medicijnen, ook die zijn ons land belast met het lage BTW-tarief. Hier toont de Overheid zich van zijn meest absurde kant. Want een beroep op de gezondheidszorg is volledig onbelast. Maar zodra die onbelaste huisarts u met een recept naar de apotheek stuurt koopt u daar vervolgens belaste medicijnen. De vaststelling van het probleem is dan onbelast, de oplossing van het probleem niet. En, zoals gezegd, de belastingdruk neemt toe van van 6 naar 9 procent.
Er is uitgerekend dat de kosten van medicijnen daarmee jaarlijks met 130 miljoen stijgen. Daardoor zal de zorgpremie per jaar naar verwachting € 10,- per jaar stijgen. Daarnaast zult u eerder uw hele eigen risico aangesproken hebben.
Er zouden nu twee dingen moeten gebeuren: de BTW op medicijnen moet ‘nihil’ worden. En het wordt de hoogste tijd dat de Overheid onderkent dat tampons en maandverband weliswaar geen medicijn zijn maar dat de kosten ervan tot de kosten van primaire gezondheidszorg moeten worden gerekend. Daarop hoor je geen belasting te heffen. Het wachten is nu op het eerste proefproces: wie durft het aan om de kosten van tampons ten laste van haar eigen risico te brengen? Dat zou al een flink stuk schelen.