Serena Williams is (af en toe) een boze zwarte vrouw. En dat mag niet

Waren de straffen die Serena Williams in de finale van het US Open kreeg terecht? Waarschijnlijk wel. Er was sprake van drie elkaar opvolgende overtredingen.

Bij de eerste overtreding zou er sprake zijn van coaching, vanaf de tribune, door haar coach. En dat mag niet. Noem het een bizarre regel maar op dit moment is het een regel.

Bij de tweede overtreding sloeg ze haar racket stuk. En dat mag ook niet. Man of vrouw, geen verschil.

Bij de derde noemde ze de scheidsrechter een leugenaar en een dief. Zou ze voetballer zijn geweest, ze zou ‘rood’ hebben gekregen.

Het tumult over de straf – waarvan we nooit zullen weten of die haar de winst in de finale heeft gekost – was enorm. Serena is een vrouw, een man zou nooit zo zijn gestraft. Serena is ook nog eens een zwarte vrouw en die moeten sowieso hun mond houden. Dat – vrouw en zwart – was de kern van de kritiek op de beslissing van de scheidsrechter. Ze kreeg direct steun van andere vrouwelijke tennissers waaronder grootheden als Billie Jean King.

Intussen zijn we zo’n beetje een week verder en de kritiek, het geweld op social media en de wat grondiger analyses laten zich beoordelen.

Daarbij spreekt er een, deze week in de New York Times, nog het meeste aan. Serena Williams is een vrouw. En boze vrouwen roepen heel andere emoties op dan boze mannen. Boze mannen worden al snel serieus genomen, boosheid geeft ze in bepaalde situaties zelfs extra gezag. Voor vrouwen is dat heel anders, daarnaar is interessant onderzoek gedaan. Een boze vrouw is al snel ’emotioneel’. Of ‘hysterisch’. Dat is het beeld.

Joan C. Williams, hoogleraar aan het Hastings College of the Law is een zwarte vrouw en deed zo’n onderzoek. De uitkomst: woedende vrouwen worden geassocieerd met ‘opspelende hormonen’. En als zo’n woedende vrouw dan ook nog zwart is komt er het stereotiep van de ‘altijd kwade zwarte’ nog eens bij.

In één studie naar de perceptie van sollicitanten (‘Can an Angry Woman Get Ahead?’) ontdekten onderzoekers dat het uiten van woede gunstig was voor mannen die solliciteerden op een baan. Als ze zouden worden ingehuurd zouden dat soort mannen vervolgens meer macht en autonomie tonen in hun baan. Het tegenovergestelde gold voor vrouwen.

De finale van het US Open leverde het bewijs van wat vrouwen dagelijks kunnen tegenkomen op hun werk: gestraft voor het uiten van emoties (Serena) en zich verontschuldigen voor hun succes (Naomi). In het geval van Serena Williams was er sprake van wat onderzoekers ‘dubbel gevaar’ noemen – een verlies-verlies situatie waarin zowel gender- als raciale stereotypen spelen.

Zo komen we dicht bij de verklaring over de behandeling van Serena Williams. Maar die drie overtredingen waren er natuurlijk ook wel gewoon……

 

%d bloggers liken dit: