Column Sheila Sitalsing: WOEST
Wees woest, zegt de Amerikaanse feminist Soraya Chemaly in haar boek Fonkelend van Woede. Woest op de seksuele intimidatie, de ongelijkheid op de werkvloer, de beeldvorming in de media. En wees vooral woest op het feit dat meisjes en vrouwen niet woest mogen zijn, want woest is ‘lelijk’, woest is ‘hekserig’, woest is ‘aandoenlijk’, woest is ‘lekker pittig’.
Trek je er niks van aan en wees woest. Want er is genoeg om woest over te zijn.
Strafbaarstelling van alle vormen van abortus, ook bij verkrachting en incest, en criminalisering van miskramen in Alabama bijvoorbeeld.
Tja, achterlijke Amerikanen, gaap je vanuit je comfortabele positie in liberaal Nederland. Politiek van ver weg, helemaal de oceaan over.
Oké, dichterbij dan. Pogingen vergelijkbare wetten in te voeren door de regering in Polen. Een oprukkende politieke partij in Spanje die ten strijde trekt tegen ‘doorgeslagen feminisme’ en ‘gender-jihadisme’. De leider van de grootste politieke partij van Italië die ten strijde trekt tégen abortus en vóór ‘het traditionele gezin’.
De regeringsleider van Hongarije die vrouwen die meer dan vier kinderen baren vrijstelt van het betalen van belasting. Tja, Europese Unie, maar op minstens een paar uur vliegen, Oost- en Zuid-Europa, cultureel héél anders dan wij, piep je.
Oké, even een verheldering. De baarmoeder die voor rechts-radicale partijen door heel Europa heen, van Duitsland tot Frankrijk en Finland en België, het nieuwe strijdperk is geworden in de cultuurstrijd. Morsige mannen van politieke partijen in buurlanden die zich in hun pogingen om het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw in te perken niet beroepen op een god die als enige over het leven mag beschikken, maar er een vunzige agenda aan verbinden. Een fascistische agenda van ‘omvolking’, van aanvallen op het blanke ras door moslims en donkergekleurde immigranten, van de plicht van witte vrouwen om zoveel mogelijk witte kinderen hiertegenover te zetten. Een agenda die steeds meer stemmen krijgt, partijen de grootste maakt of de bijna-grootste, politici regeringen in katapulteert.
Tja, buurlanden, fluisterpiep je. Maar het is aan de ándere kant van de grens, toch? Niet hier, niet bij ons, wij hebben het fantastisch geregeld, wij wel.
Oké, Nederland dan. Waar een partij ongehinderd de grootste kon worden bij de Provinciale Statenverkiezingen en iets minder groot bij de Europese verkiezingen dankzij een leider die eerst hitsige romannetjes over verkrachtingsfantasietjes schreef, vervolgens een ‘versiercoach’ naar Nederland haalde die date rape propageert, zijn bewondering voor de Canadees Jordan Peterson (‘abortus is moreel onjuist’, feminisme is problematisch) breed uitmat en uitlegde dat de vrouwtjes uiteraard nooit ergens in kunnen excelleren. Daarna schreef hij een essay waarin hij werkende vrouwen en ‘moord in de baarmoeder’ verantwoordelijk stelde voor de teloorgang van de blanke cultuur in West-Europa.
Nu ben je wakker, hè?