Kunstenaar Claudy Jongstra: “Mijn leven veranderde toen ik een yurt zag”
In een klein dorpje in het noorden van Friesland bevindt zich de studio van kunstenaar Claudy Jongstra (57). Geen zolderkamer met wat schildersezels, maar een boerderij compleet met schapenkudde, hortus botanicus en zelfs een broodbakkerij. Allemaal gewijd aan het produceren, kleuren en verwerken van wol. Claudy’s wandtapijten, volledig gemaakt van de wol van haar eigen schapen en geverfd met pigment uit haar eigen tuin, hebben inmiddels wereldfaam verworven en vonden hun weg naar de muren van onder andere het Museum of Modern Art in New York en The Victoria & Albert Museum in Londen.
Een jaarabonnement op OPZIJ (€ 47,50) met als cadeau Vitamin C + D3 t.w.v. € 42,50
€ 47,50€ 47,50Toevoegen aan winkelwagen
Een jaarabonnement op OPZIJ (€ 47,50) met als cadeau Saskia Noort’s boek ‘Hoe nu verder?’
€ 47,50Over liefde, feminisme, single-zijn en andere ontboezemingen Zeventien jaar lang schreef Saskia Noort columns voor de LINDA. over liefde, moederschap, daten...more→
€ 47,50Toevoegen aan winkelwagen
Claudy’s werk is een ode aan ambachtelijke textielproductie waarbij de mens zorgt voor de natuur en de natuur zorgt voor de mens. Achter de imposante wandtapijten gaat een pleidooi schuil voor de terugkeer van vakmanschap, de herwaardering van de natuur en het herstel van oude tradities.
Afgestudeerd als modeontwerper aan de kunstacademie Utrecht, dertig jaar geleden, begon Claudy haar carrière in de confectiemode. Maar al snel begon ze zich te storen aan de manier van werken in deze branche. “Ik wilde niet meer meewerken aan die fast fashion. Kleren kunnen niet meer oud worden, en als ze al oud worden dan worden ze lelijk,” zegt ze. Ze zocht naar een meer duurzame aanpak. “Als je een hele mooie trui gekocht hebt, waarschijnlijk van een natuurlijk materiaal, ben je eraan gehecht. Dat is eigenlijk voor mij duurzaamheid, dat je je aan iets verbindt waarin een toegevoegde waarde zit. Dat kan het materiaal zijn. Dat kan zijn dat je het zelf gemaakt hebt, dat je weet wie het gemaakt heeft of waar het vandaan komt. Dat bestond toen allemaal nog niet, dat bewustzijn.”
Precies dat bewustzijn vond ze vervolgens op een onwaarschijnlijke plek: “Mijn leven veranderde toen ik een yurt zag. Ik heb toen alles opgegeven waar ik mee bezig was op dat moment.”
Dit is een fragment van een interview, geschreven door Lisette Alberti. Het volledige stuk staat in het juni/juli 2020 nummer van OPZIJ. Koop hier het complete nummer.