Column Etchica Voorn: “Wat aan de andere kant van de wereld heel normaal is, brengt hier verhitte discussies teweeg.”
Mijn inschatting is dat ná eten en drinken, aangeraakt worden de eerstvolgende levensbehoefte is. Dáárna “gezien worden”. Ik ken een vrouw die opgroeide met een moeder die haar nooit knuffelde en haar nauwelijks aankeek. De moeder keek langs haar gezicht de verte in. Zonder oogcontact. De vrouw noemt dit haar big trauma, maar heeft van de nood een deugd gemaakt. Ze heeft zich ontwikkeld tot een succesvol theatermaker en podiumbeest met in haar geheime buidel het immer meereizende draakje ‘zie mij’.
Neem aan abonnement voor 12 nummers en krijg twee boeken van Hedy d’Ancona cadeau
€ 89,95Neem aan abonnement voor 12 nummers en krijg twee boeken van Hedy d'Ancona cadeau. 'Vrolijk verval' 'Kouwe...more→
€ 89,95Toevoegen aan winkelwagen
Het laatste wat ik wil suggereren is dat omroep Zwart vanuit trauma is ontstaan, maar hij vindt wel zijn oorsprong in een noodzakelijke behoefte. De behoefte gezien te worden en mee te doen in de maatschappij waar je onderdeel van bent. Een maatschappij die ruimte biedt voor ideeën die je wilt uitvoeren. Op grond van jouw eigen waarden en niet bij de gratie van een normering door anderen. Die urgentie van representativiteit voel ik zelf ook. Onze samenleving is allang gekleurd en multicultureel. Het is nu tijd om niet alleen te praten over representatie, diversiteit en inclusie in het publieke bestel, maar de koe bij de horens te vatten. En ik ben erg blij dat er mensen zijn opgestaan die dat werkelijk gaan doen.
Dit is een fragment van de column van Etchica Voorn. Het volledige stuk staat in het oktober/november 2020 nummer van OPZIJ. Koop hier het complete nummer.