VAKVROUW: Carlijn Bergshoeff, omgevingsmanager. Toen ik bestuurskunde studeerde, wist ik niet dat ik dit kon worden. Ik denk dat de eerste omgevingsmanager pas in 2007 startte. Ook toen ik in 2009 begon, stond het nog in de kinderschoenen. ‘

Tijdens haar studie wist Carlijn Bergshoeff (36) nog niet dat ze omgevingsmanager kon worden, het beroep bestond toen nog niet. Tegenwoordig is het heel normaal dat een omgevingsmanager meewerkt aan een project. En als Carlijn dat doet, stapt ze een mannenwereld binnen.

Doen veel vrouwen dit werk?
“In totaal zijn er een paar honderd omgevingsmanagers in ons land actief. Er is een club die jaarlijks bijeenkomt. Hoeveel vrouwen er zijn, weet ik niet precies. Ik zie wel dat het omgevingsmanagement vaak wordt ingevuld door een vrouw. Omgevingsmanagers moeten empathisch, toegankelijk zijn, de sentimenten van bewoners goed begrijpen en de technische aspecten van het project snappen. Dat zijn eigenschappen die zowel mannen
als vrouwen hebben. Maar wellicht dat vrouwen betere luisteraars zijn. Ik merk dat mensen soms al minder boos worden als ze zich gehoord voelen. Ik neem de tijd en luister. En ik probeer me voor te stellen hoe ik me zou voelen in hun situatie.”


Loop je in je werk weleens ergens tegenaan als vrouw?
“Ik was een keer bij een boerderij met een mannelijke collega. Het leek alsof we waren beland in de jaren vijftig. Een vrouw met schort om stond rond het middaguur achter het fornuis, de man zat aan tafel en voerde het woord. Hij sprak alleen tegen mijn mannelijke collega, ik zat er voor spek en bonen bij. Vroeger zou ik me dan laten gelden. Nu wil ik gewoon mijn doel behalen. Het boeit me niet, ik heb meer zelfvertrouwen. Ik weet wat ik kan, hoeft niet meer bevestigd te worden. Ik heb weleens onder beveiliging een informatieavond moeten organiseren, maar ik heb me nooit bedreigd gevoeld gelukkig.

LEES VERDER IN DE NIEUWE OPZIJ