In de Babyboomer-special van OPZIJ: Samen discussiëren, samen vechten en vooral samen oplossen.
Selfcare, selfies en self-made. Er is tegenwoordig veel aandacht voor je positie als individu. En terecht. Het is goed dat het vieren van jezelf en trots zijn op je eigen resultaten meer ruimte krijgt. De vrouwen van de tweede feministische golf lieten de zelfstandige ‘ik’ vallen en streden samen voor een gelijkwaardige toekomst. Samen discussiëren, samen vechten en vooral samen oplossen. Wat is een collectief en wat is haar kracht?
DOOR SANNE BRANDS EN MILOU BOLLEN
De tweede feministische golf wordt gemarkeerd door de oprichting van de politieke actiegroep Man Vrouw Maatschappij (1968) en de ludieke actiegroep Dolle Mina (1969). Vanaf dan zetten zowel mannen als vrouwen zich in voor het verbeteren van de positie van de vrouw.
Dit werkt niet voor iedereen. Dolle Mina en Man Vrouw Maatschappij werd verweten dat binnen ‘gemengde’ organisaties, mannen het alsnog voor het zeggen hadden.
Dus voor de vrouwenbeweging was het echt een punt om te zeggen: wij doen het nu met alleen vrouwen, we hebben die mannen niet nodig. En die mannen – die het altijd overnemen, want dat gebeurt bijna altijd – die hoeven nu eventjes niet. Wij doen het zelf.’
- feminist Marjan Sax in de Atria YouTube-serie Feministen die Wisten.
Voor verschillende groepen vrouwen is het – om actuele termen te gebruiken – tijd voor een nieuwe bestuurscultuur. Namelijk: een bestuurscultuur zonder bestuur.
Een groep zonder leiders. Waar alles samen wordt besloten, uitgevochten en georganiseerd. Een groep van en vóór vrouwen. Het is tijd voor een collectief.
Veel vrouwencollectieven ontstonden in een vrouwenhuis. Bijna elke grote stad in Nederland had er
één in de jaren zeventig. Destijds was er in Nederland (net als nu) een woningcrisis. Kraken was de manier om een locatie te krijgen voor activistische initiatieven. Het Vrouwenhuis aan de Herengracht in Amsterdam, in 1973 gekraakt door het Vrouwen Krakerscollectief, was zo’n plek.
LEES VERDER IN OPZIJ