In de Babyboomer-special van OPZIJ: ‘Maar mijn vrouw mag van mij werken, hoor! Dan vroeg ik: ‘Mag u ook van uw vrouw werken, meneer?” Als je het omdraait, zie je vaak hoe belachelijk zo’n argument is’
‘Aaah, wat was het toch fi jn!’, verzucht Cisca Dresselhuys halverwege het interview over haar tijd als hoofdredacteur van Opzij. Zij heeft net een geestige column van Opzij-collega Renate Dorrestein voorgelezen. Op de eettafel bij haar thuis ligt Er is een land waar vrouwen willen wonen van Joke Smit. Vol met gele plakkertjes bij alle belangrijke feministische thema’s van toen: ‘Dit is mijn bijbel.’
Als spreekbuis van het feminisme heeft Cisca heel wat zendingswerk verricht. Zo trad ze uiteindelijk toch in de voetsporen van haar vader – een gereformeerde dominee: ‘Het feminisme was mijn eigengebreide kansel. Als er iets was op vrouwengebied en mensen een spreker zochten moest ik opdraven. De vrouwenbeweging stond niet onder de V in het telefoonboek; Opzij wel onder de O. Wij waren een bron van informatie; veel vrouwen belden ons als ze iets kwijt wilden. Ik heb nooit nee gezegd, maar het was wel hard werken. Vaak was ik de eerste en de enige die zaken aan de orde stelde. Moest het echt verkopen en vechten voor erkenning. Ik heb regelmatig opgetreden bij organisaties als de Rotary om over emancipatie en feminisme te komen spreken. Een deel wilde vrouwen toelaten; anderen waren tegen. Dan lieten ze mij opdraven om de strijd aan te gaan. Je kon mij geen groter plezier doen. Je moet zulke gevechten wel leuk vinden, anders houd je het niet vol. Want mannen hebben zich verzet, hoor! Tijdens lezingen over bijvoorbeeld de achterstand van vrouwen op de arbeidsmarkt kreeg ik vaak tegenspraak van mannen: “Maar mijn vrouw mag van mij werken, hoor!” Dan vroeg ik: “Mag u ook van uw vrouw werken, meneer?” Als je het omdraait, zie je vaak hoe belachelijk zo’n argument is. Er zat ook altijd wel één man achter in de zaal die na mijn praatje vroeg: “Hebt u daar cijfers van?” Vaak had ik die wel, maar soms ook niet. “Ja, meneer, 80%”, antwoordde ik dan uit de losse pols. Dus steeds als je ergens in de analen dat percentage tegenkomt, dan moet je dat enorm wantrouwen! Voor mannen bestaan problemen pas als er een cijfer aan gekoppeld is.’ Om het feministisch gedachtegoed ook onder mannen zo breed mogelijk te verspreiden heeft Cisca ooit een interview aan de Playboy gegeven: ‘Dat vond niet iedereen in mijn omgeving een goed idee. Maar ik dacht: als je de vijand wilt bereiken, moet je in de Playboy willen staan. Het werd een keurig interview. Ik zat gewoon in de kleren, dat snap je.’ Dus geen centerfold?
‘Nee zeg, natuurlijk niet: je moet die mannen niet wegsturen!’
LEES VERDER IN OPZIJ