In de nieuwe OPZIJ: Sheila Sitalsing: ‘Er is empathisch geluisterd, want jeetje wat vreselijk dat vrouwenhaat vrouwen uit de publieke ruimte mept.’
Toen de Groene Amsterdammer samen met de Universiteit Utrecht een paar jaar geleden ging turven hoe vaak vrouwelijke politici online worden lastiggevallen, rolden er schrik-barende conclusies uit. Vrouwelijke politici met een uitgesproken profiel kunnen rekenen op een barrage aan agres-sieve en haatdragende tweets.
Ze krijgen disproportioneel méér haat te verwerken dan mannen in een gelijksoortige positie en de agressie is opvallend vaak persoonlijker van aard: het gaat over hun uiterlijk, hun stem, hun kleding, hun religie, hun relaties, hun seksualiteit. Het gevolg: de vaak georkestreerde haatcampagnes schrikken nieuwe groepen vrouwen af om ook de nek uit te steken – het wapen werkt.
Voor vrouwelijke journalisten met een bekend hoofd of een grote mond en de verkeerde opvattingen (alle denkbare opvattingen dus, want op-vattingen), gelden soortgelijke mechanismen, zo liet de journalistenvakbond NVJ onderzoeken.
Dat is alweer jaren geleden. Er is empathisch geluisterd, want jeetje wat vreselijk dat vrouwenhaat vrouwen uit de publieke ruimte mept. Er zou een grote schoonmaak ko-men. Facebook en X zouden beter gaan letten op moderatie.
Trollen en hun zolderkamer-volgelingen zouden eraf gegooid worden. Ammehoela.
LEES VERDER IN OPZIJ