In de nieuwe OPZIJ: Mark Koster langs de meetlat: ‘Zonder werkende vrouwen zou de Nederlandse economie instorten.’
Mark Koster (1969) is een Nederlandse journalist wiens carrièrepad zich kenmerkt door de veelzijdigheid van zijn keuzen, lang niet altijd conventioneel. Zo was hij Chef Online bij Quote en mede-oprichter van Follow The Money, een waakhond-platform dat belangen blootlegt door middel van journalistiek onderzoek. Tegenwoordig maakt hij ondermeer De Juice Show met Yvonne Coldeweijer. Voor Koster is juice over bekende Nederlanders niet ondergeschikt aan hardcore onderzoeksjournalistiek. Eind januari verscheen zijn boek‘De Belg’, een biografie van mediagigant Christian van Thillo. Voor OPZIJ leg ik Mark Koster langs de feministische meetlat.
DOOR TESSEL TEN ZWEEGE
OPZIJ is voor jou een oude bekende. In 2008 solliciteerde je ironisch naar de functie van hoofdredacteur. Waarom vond je jezelf daar geschikt voor?
‘Ik weet niet of het grappend was. Dat was na het aftreden van Cisca Dresselhuys als hoofdredactrice, degene die deze rubriek in het leven heeft geroepen. Ik keek altijd erg naar haar op, dus ik zag mezelf wel in haar voetsporen treden. Ook ben ik al lang bekend met OPZIJ: Mijn moeder was trouw lezeres, ik zag menig nummer voorbijkomen op onze keukentafel. Dus het leek me wel geestig. Ik denk dat ik dat wel tot een leuk rebels blad had kunnen maken, dat meen ik echt.’
Wel geestig? Dat klinkt niet alsof je het feminisme heel serieus neemt.
‘Oh jawel hoor. Ik volg het feminisme op de voet en ben diep on-der de indruk van de hedendaagse feministische iconen. Madonna, Taylor Swift en Dolly Parton, zelfs Barbie, dat zijn oprecht helden van mij. Dat zijn selfmade vrouwen, en daar heb ik veel respect voor. Werkende, ambitieuze vrouwen zijn volgens mij de backbone van het land. Zo is ons land ook ingericht: Zonder werkende vrouwen zou de Nederlandse economie instorten. Naast betaald werk verrichten vrouwen ook veel arbeid die onzichtbaar blijft: Als ze terugkomen van hun werk ruimen ze ook nog vaak het geslons van hun mannen op, ze racen van A naar B, zonder schouderklopjes of erkenning. Daar heb ik veel bewondering voor.’
Is dat jouw definitie van feminisme? Erkenning voor het werk van vrouwen?
‘Ik zou zeggen dat feminisme betekent dat je als vrouw je eigen engagement krijgt, je eigen leven krijgt, dat je voor jezelf opkomt. Dat je als individu jezelf verheft. Dat gaat natuurlijk niet alleen over werken, maar bijvoorbeeld ook over veiligheid. Ik heb gedemonstreerd op de Dam tegen femicide, dat werd toen georganiseerd door Yesim Candan. Femicide is wanneer mannen hun vriendin of ex vermoorden omdat ze het niet kunnen verkroppen dat ze het uitmaakt, of niet naar hem luistert. Ik heb hardloopschoenen roodgespoten en ze op de dam neergezet, om een steentje bij te dragen aan die manifestatie. Ik wil geen vinkjes halen van ‘Oh wat is die gast correct’, maar ik was er wel. Ik maak me daar wel hard voor.’
Zou je ook meelopen in de jaarlijkse Feminist March (voorheen Women’s March)?
‘Nee, ik zou niet meelopen met de jaarlijkse vrouwenmars. Daar lopen alle zaken iets te veel door elkaar naar mijn idee: Er wordt niet geprotesteerd tegen een specifiek onrecht, maar iedereen heeft een ander heil op z’n protestbordje staan. De vrouwenzaak wordt dan vertroebeld. Zeker als er dan ook dingen als ‘From the river to the sea’ (protestleus voor de bevrijding van Palestina, Red.) worden gebruld, dan wordt er van alles op één stapel gegooid. Hou de vrouwenmars bij de vrouwenzaak.’
LEES VERDER IN OPZIJ