‘Doorbreek de stilte over Israëlische vrouwen!’
‘Doorbreek de stilte over Israëlische vrouwen!’, het is de kop van een persbericht van de Israelische ambassade in Den Haag dat we vrijdagmiddag ontvingen. Het gaat verder met: ‘Een recent gepubliceerd VN-rapport bevestigt wat men in Israël al langer weet: tijdens de gruwelijkheden van 7 oktober zijn Israëlische vrouwen verkracht en gemarteld door Hamas-terroristen. Daarnaast wijst VN-gezant Pramila Patten erop dat er duidelijk en overtuigend bewijs is dat de vrouwen die nog steeds gegijzeld worden door Hamas onderworpen worden aan “seksueel geweld, waaronder verkrachting, seksuele marteling en wrede, mensonterende behandeling. De stilte van vrouwenrechtenorganisaties is echter oorverdovend. Israël roept daarom op: doorbreek de stilte!’
We hebben er als redactie van OPZIJ even over nagedacht.
Niet om een antwoord te krijgen op de vraag of de veronderstelde ‘stilte’ doorbroken moest worden want de aandacht voor dit specifieke element van ‘7 oktober’ is er veel te weinig. Zo goed als 7 oktober inmiddels volledig overschaduwd lijkt te zijn geworden door de verschrikkelijk gebeurtenissen in Gaza.
Wél het ingewikkelde, moeilijke en dubbele: hoe over deze kwestie te spreken over het inmiddels (maar wel erna) ontstane veel grotere geheel dat alleen maar verliezers kent. 7 oktober was mensonterend. De situatie in Gaza is dat inmiddels ook en is vooralsnog uitzichtloos. We schrijven ‘inmiddels’ omdat degenen die 7 oktober lieten plaatsvinden dat niet kunnen hebben bedacht zonder aan de represailles te denken. En nu zijn er in het wereldwijde politie krachtenveld discussies over proportionaliteit. Die was op 7 oktober zoek, je kunt heel veel begrip hebben voor de wens tot Palestijnse welzijn en gerechtvaardigde wensen maar 7 oktober heeft dat begrip – eufemistische geformuleerd – geen goed gedaan. Het was horror, mensonterend, zoveel gezinnen, zoveel vrouwen, mannen en kinderen. Aan de Israelische kant. En dat is daarna zo gebleven, aan Palestijnse kant. Ook daarvoor geldt: het draagvlak voor Israel wordt er niet beter op. Het moet stoppen, wat lost het op? Een woord als proportionaliteit is in deze kwestie misplaatst. Het bestaat niet als het gaat om menselijk leed. Daarom dit artikel naar aanleiding van het verzoek van Israel aan – vooral – vrouwenorganisaties. Want alleen maar kijken naar het inmiddels ontstane veel te grote geheel is niet genoeg.